Ülkemin 10 ilinin yüreğine yangın düştü. Bugün depremin beşinci günü, depremin üstünden saatler geçti...

İçimiz yansa da ne umudumuzdan ne de enkazdan bir can çıkarma azmimizden vazgeçiyoruz.

Türkiye'nin en yaralayıcı afeti meydana geldi. En son bu kadar kayıp verdiğimiz 1999 Gölcük depreminden ders çıkarmadığımız aşikar..

Türkiye deprem ülkesi. Depremin değil tedbirsizliğin ölüme götürdüğünü unutmamalıyız.

Yıllardır uyarıldı Kahramanmaraş ilinin coğrafyası, kulak asılmadı. Bedelini ağır ödüyoruz.

Sosyal medyayı da sallayan, henüz 1 yıllık binanın saniyeler içerisinde yıkılışını izledik, halbuki binanın satış ilanında depreme dayanıklı olduğu vurgulanmış. Öyleyse neden yıkıldı?

Çıkan imar afları, izinsiz konutlar, kaçak yapılar ve daha niceleri depremi cehennem yerine çeviren örnekler aslında.

6 Şubat'ta cereyan eden 10 ili etkileyen afeti halk olarak takip ediyoruz, yardımlar yapıyoruz, depremzedelerin acılarını paylaşıyoruz. Yine de yeterli mi vicdanlarımıza sormak lazım!

7 gün milli yas ve deprem illerini kapsayan OHAL ilan edildi.

Alınan tedbirlerin hepsi depremin yıktıklarını toparlamak niyetinde. Peki depremzedelerin hissettikleri travmalar, acılar ne olacak derseniz ilerleyen günlerde çeşitlenmesini beklemekteyim.

Deprem, ekranlara yansıtılanlardan daha fazlası ne yazık ki...

Deprem ölenlerin sayısından ibaret değil! Deprem, kayıplarının yanında etkilenenlerin de olduğu acı bir gerçek...

Kimileri ailesini kaybetti, kimileri yakınlarını. Sadece 10 ili etkilemedi bu deprem. O illerde yaşamasa da onların yerine kendini koyanlar da etkilendi.

Bu süreç sonrasında ülkece psikolojik desteğin önemi artacaktır, bugünler kolay atlatılamayacak!

Enkazdan kurtarılan kimsesiz çocuklar için koruyucu aile uygulaması başlatıldı. O çocuklara uygun ailelerin seçilmesi konusunda titiz davranılmalı. Unutulmamalı ki deprem travmalarını atlatmak ve koruyucu aileye alışabilmek için çocukların psikolojik desteğe ihtiyacı var.

Sosyal medyanın da gücü bu dönemde hız kazandı. Sosyal medya üzerinden insanlar enkaz altından gelen çığlıkları da dile getirdi, yakınlarının kurtarılması için yardım desteği de istedi. Bir canın sesi birçok kişinin sesi sayesinde duyurularak kurtarıldı.

Enkazın altındaki canlara ulaşmak için dişini tırnağını takan arama kurtarma ekiplerinin de emekleri takdire şayan gerçekten. Bir can kurtarmak için çıktıkları enkazlarda kendi canlarını hiçe sayıyorlar. Hepimizin hafızasına kazınan "SESİMİ DUYAN VAR MI " sorusuna gelecek kısık sesi bile duymaya hazırlar aslında. Yetişemedikleri yerler olsa da yetiştikleri yerlerdeki canlar onlara minnettar.

Fırsatçılara gün doğdu!

Kimsesiz çocuk sayısı arttıkça çocuk kaçırılma endişesi de yayıldı, yıkılan marketler, evler yağmalandı, deprem bölgesine gönderilmek üzere hazırlanan yardım kolilerine bu soğuk havaya rağmen yazlık giyilmeyecek dalga geçilmek amaçlı konulan eşyalar verildi... Evet tam olarak yardım yaparken bile gelinen noktaya şahidiz.

Ülkemde doğal afeti konuşurken bile yapılan fırsatçılığı dile getirmeden alıkoyamıyorum kendimi.

Tabii ki yine de hala vicdanın sesi duyuluyor! 10 ile yardım için iş dünyası, yardım kuruluşları seferber olurken insanlar kendi imkanlarıyla ellerinden gelenin fazlasını yapmaya hazır.

Bursa iş dünyası afet bölgesine çok büyük destek sağladı.

Depremden etkilenen illere yüzlerce yardım tırı ulaştırıldı.

Şehrin takımı Bursaspor da elini taşın altına her zamanki gibi koydu.

3 gündür depremzedelere yardımda sınır tanımadı.

Bursaspor'un yardım kampanyalarında teknik ekip ve sporcular el ele vererek çalıştı.

Yardımların doğru yere ulaştığı, bu zorlu günlerin atlatıldığı ve tekrar herkesin soğuk kış aylarını evlerinde sıcacık geçirebildiği günleri iple çekiyorum.