Dilerseniz güzel bir bilgiyle başlayalım.

Bursa Orman Bölge Müdürlüğü'nün hafta sonu yayınlanan sosyal medyadaki paylaşımını aynen aktaralım:

"Emek ve özveri ile ağaçlandırılan eski maden sahası geleceğe nefes oluyor...

Orhaneli ilçesi Gümüşpınar ve Dündar köylerinde faaliyeti sona eren maden sahası, hazırlanan iyileştirme projesi kapsamında 1.009.000 adet çam, akasya, ıhlamur, ceviz, badem, sofora, yabanıl meyve, tıbbi ve aromatik bitki fidanları dikilerek ağaçlandırıldı.

Zemin dolgusu 2013 yılında tamamlanan 512 hektarlık alana dikilen fidanlar geleceğe nefes oluyorlar."

Bu gerçekten çok güzel bir haber.

Türkiye'de kanun ve yönetmeliklere genelde pek riayet edilmediği için olması gereken yapıldığında ister istemez mutlu oluyoruz.

Orhaneli'de olması gerekeni yapan ilgilileri kutluyoruz.

Ülkenin yer altı zenginliklerinin, çevre ve insan sağlığı tehdit edilmeden ekonomiye kazandırılmasının önemli olduğunu düşünüyoruz.

Tabii ki ilgili yasa ve mevzuatlar eksiksiz yerine getirilerek...

Çok sayıda madencilik faaliyeti yürütülen Bursa'nın giderek azalan yeşil varlığının korunmasına hassaten dikkat edilerek...

Orman Kanunu'nun 16'ncı maddesinin uygulama yönetmeliği kapsamında maden faaliyetlerinin ardından rehabilitasyon projelerinin gerçekleştirilmesi şartını kısaca yeniden paylaşalım:

Bir maden işletme alanında faaliyete başlanırken kazı işlemi yapılıyor.

Kazıdan sonra sahadan alınan toprak verimli toprak depolama alanına aktarılıyor.

Faaliyet bitiminde tekrar o toprak kullanılıp saha üst örtüsü kapatılarak uygulama tamamlanıyor.

Bölge ağaç dikimine hazır vaziyette terk ediliyor.

Alanın rehabilite edilmesi için ilgili Orman Bölge Müdürlüğü'ne firma tarafından ağaçlandırma bedeli ödeniyor.

Bu ödeme yapıldıktan sonra sorumluluk orman idaresine geçiyor.

Maden işletmesi de isterse bölgeyi ağaçlandırabiliyor ancak genellikle firmalar kolay yolu seçiyor.

Para ödenip işin içinden çıkılıyor.

Bu ödenen tutarlar doğrultusunda terk edilen maden sahalarının Orhaneli'deki Gümüşpınar ve Dündar mahallerinde olduğu gibi ağaçlandırılması gerekiyor.

Bursa'nın pek çok noktasının yarılıp terk edilmesi madencilik faaliyetlerine yönelik olumsuz algıyı da pekiştiriyor.

Şimdi...

Mustafakemalpaşa'ya dönelim mi?

Daha önce bu sütunlarda gündeme getirmiştik; Doğanalan mahallesinde daha önce mermer ocağı olarak kullanılmış muhtelif parsellerin yapılaşmaya açılmasına karar verdi Büyükşehir Belediyesi.

"Bursa'da hayatın yorgunluğu bu villalarda atılacak!" başlıklı yazıda şu ifadelere yer vermiştik:

"Büyükşehir Belediyesi'nin Doğanalan'daki bölgeyi yapılaşmaya açmasının altlığını oluşturacak plan değişikliğinde planlama alanının atıl ve kullanılmayacak durumda olduğu belirtiliyor.

Bu alanın rehabilite edilerek çevresiyle birlikte yeniden kullanıma kazandırılması temel amaçtır deniliyor.

Oysaki taş ocaklarının terk ettiği alanların nasıl rehabilite edilmesi gerektiği mevcut kanun ve yönetmeliklerde açıkça belirtiliyor.

Hiçbirinde de villa inşası gibi bir rehabiliteden söz edilmiyor.

Ayrıca bu parsellerin ne ayrıcalığı bulunuyor?

Yoksa maden ocaklarının terk ettiği tüm alanların da villa tarzı yapılaşmaya açılması mı düşünülüyor?"

Evet, evet...

Terk edilen maden sahasında göle nazır villalar inşa edilmek isteniyor!

Ne oldu rehabilitasyona, ağaçlandırmaya diye sormayın işte.

Sormazsanız, ortada bir sorun kalmıyor!

Yoksa biz de bilirdik, Orhaneli'de 1 milyon fidan dikiyorsunuz harika, eyvallah da göle nazır yerde villa işine ne diyorsunuz, neden orayı da ağaçlandırmıyorsunuz diye sormayı...

Bu arada emlak piyasasında tuhaf bir söylenti de dolaşıyor.

Doğanalan'ın plan işi halledilirse inşa edilecek villaları CHP'li bir belediye başkanının kardeşinin pazarlayacağı konuşuluyor.

Olur mu demeyin, olur!

Sorgulamayın, ortada bir sorun kalmaz!