Hayat bu.

Zorlu!

Kimileri için çok yorucu!

Zaten pandemi de oldu.

Yepyeni ihtiyaçlar doğdu!

Alt tarafı şöyle iki kaçamak yapacaklar çok mu!

Her şeyi de abartmayalım yahu!

Üst düzey bürokratlarımız ile çözeriz biz her türlü sorunu!

Yok yere incitmeyelim gönlü zengin insanlarımızı hem zaten komple rehabilitasyon yapacağız yahu...

Bursa'nın Mustafakemalpaşa ilçesi Doğanalan mahallesinde daha önce mermer ocağı olarak kullanılmış muhtelif parsellerin yapılaşmaya açılmasına karar verdi Büyükşehir Belediyesi.

Konuya ilişkin hazırlanan düzenleme meclisten oy birliği ile geçti.

Uluabat Sulak Alanı 4. Tampon Bölge sınırına 1 kilometre mesafede bulunan konut alanına çevrilen parsellerin bir kısmı 1/100.000'lik Çevre Düzeni Planı'nda "Diğer Tarım Alanları"nda, bir kısmı ise "Orman Alanları" içerisindeydi.

Malum Bursa'da da çok sayıda madencilik faaliyeti yürütülüyor Türkiye genelinde olduğu gibi.

Ülkenin yer altı zenginliklerinin ekonomiye kazandırılması elbette önemli tabii.

Ancak sürekli belirttiğimiz üzere çevre ve insan sağlığı tehdit edilmemeli.

Yasa ve mevzuatlar eksiksiz yerine getirilmeli.

Bursa'nın giderek azalan yeşil varlığının korunmasına özen gösterilmeli.

Kentin bilhassa şehir merkezinden uzak mahalleleri ocaklar tarafından âdeta talan edildi.

Ağaç katliamlarının neticesinde oluşan koca yarıklarla doğa kelimenin tam anlamıyla mahvedildi.

Tek suçlu ocaklar mı peki?

Orman Kanunu'nun 16'ncı maddesinin uygulama yönetmeliği kapsamında maden faaliyetlerinin ardından rehabilitasyon projelerinin gerçekleştirilmesi gerekli.

İşletme alanında faaliyete başlanırken kazı yapılıyor.

Kazıdan sonra sahadan alınan toprak verimli toprak depolama alanına dökülüyor.

Faaliyet bitiminde tekrar o toprak kullanılarak saha üst örtüsü kapatılıyor.

Bölge ağaç dikimine hazır hale getiriliyor.

Alanın rehabilite edilmesi için ilgili Orman Bölge Müdürlüğü'ne ağaçlandırma bedeli ödeniyor.

Yani sorumluluk orman idaresine geçiyor.

Maden işletmesi isterse bölgeyi ağaçlandırabiliyor.

Ancak firmalar kolay yolu seçiyor.

Para ödenip işin içinden çıkılıyor.

Peki, bu ödenen tutarlar nereye gidiyor?

Devletin ilgili kurumları neden terk edilen alanları ağaçlandırmıyor?

Daha önceki yazılarımızda da değindiğimiz yukarıdaki sorular yanıtsız bırakılıyor.

Genellikle Bursa özelindeki madencilik faaliyetleri çevre katliamına dönüşüyor.

Büyükşehir Belediyesi'nin Doğanalan'daki bölgeyi yapılaşmaya açmasının altlığını oluşturacak plan değişikliğinde planlama alanının atıl ve kullanılmayacak durumda olduğu belirtiliyor.

Bu alanın rehabilite edilerek çevresiyle birlikte yeniden kullanıma kazandırılması temel amaçtır deniliyor.

Oysaki taş ocaklarının terk ettiği alanların nasıl rehabilite edilmesi gerektiği mevcut kanun ve yönetmeliklerde açıkça belirtiliyor.

Hiçbirinde de villa inşası gibi bir rehabiliteden söz edilmiyor.

Ayrıca bu parsellerin ne ayrıcalığı bulunuyor?

Yoksa maden ocaklarının terk ettiği tüm alanların da villa tarzı yapılaşmaya açılması mı düşünülüyor?

Uluabat Gölü'ne hayli yakın bir mevkide konut alanlarının ortaya çıkmasının bölgenin geleceğini nasıl etkileyeceği belli.

Hadi desek bu düzenleme sosyal belediyecilik örneği...

Öyle de değil ki!

Bu proje üst gelir grubuna yönelik sanki!

Villalar kimin için yapılacak, yoksa belli değil mi!

Açıklanırsa öğrenmek isteriz tabii ki...

Bir de hani mevzi imar planlarına karşıydı Bursa Büyükşehir Belediyesi?

Şimdi ne değişti?

Pardon!

Girizgâhı birden unuttuk.

Hayat bu...

Zorlu...

Üst düzey bürokratlarımız ile çözeriz her türlü sorunu.

Yok yere incitmeyelim gönlü zengin insanlarımızı hem zaten komple rehabilitasyon yapacağız yahu!