Ne zor şey seçimlerde bir yerlere aday adayı olmak...

Yapılacak iş, çekilir dert değil...

Paran pulun, şanın şöhretin, makamın mevkiin, bilgi birikimin, tecrübe diploma hepsi bir yere kadar...

Tam bir sabır testi...

Önce partililerin gönlüne gir...

Gönülden çık... Temayüle gir...

Temayülden çık... Anketlere gir...

Anketlerden çık... Medyalara gir...

Medyalarda çık... Rakip aday isimlerle polemiğe gir...

Polemikten çık, Genel Merkez'de sözlü mülakata gir...

Mülakattan çık, afiş ve broşür için fotoğrafçıya gir...

Fotoğrafçıdan çık... Dava arkadaşlarınla lokantaya gir...

Hesabı ödeyip lokantadan çık... Halkın yani seçmenlerinin arasına gir!

Oradan çıkmak biraz zordur... "Başka bir toplantıya bekliyorlar" yalanıyla halkın arasından da çık!

Terli ve kirli giysilerini değiştirmek için direkt eve gir...

Evden hemen çıkma, çoluk çocuk baba yüzü görsün beş on dakika, yazık!

İnsanı maddi manevi yoran bütün bu koşuşturmaca, bu sıkıntı, yaşanan seçim stresi niçin?

Yalnız makam-mevki ve koltuk sevdasıyla özetlemek haksızlık olur bu kutsal mücadeleyi...

Elbette vatana millete hizmet arzusu, isteği için!

İdealler ve dava aşkı için!

Bu düşünceyle çıkan tüm aday adaylarını kutluyorum...

Laf aramızda, bana seçilmesi en garantili koltuğu dahi teklif etseler seçimi göremeden pert olurum ben, Hamitler'den birinci çıkarım sadece!

Takdir ettiğim asıl konu...

Bir de, Kenyalı atletler gibi bu aday adaylığı maratonunu her seçimde yaşamayı geleneksel haline getirenler var...

İşte yerli Kenyalı o aday adaylarımızı iki defa kutluyorum...

Hem üstün cesaretleri hem de yüksek performansları için...

Yok böyle bir istikrar, böyle bir heyecan ve hırs...

Seçim dönemleri ne içiyorsunuz abicim siz! Nasıl bir aynadır kullandığınız!

Hint desem Hint değil, ne kumaşıdır giydiğiniz?

Merak etmemek elde değil!

Üzüldüğüm şey, hadi Kenyalı atletler girdikleri her yarışı kazanıyor, bizim Kenyalı aday adayları ise hep nal topluyorlar, iktidarda da muhalefette de!